زخم دل
مهدی رضائیان
وقتی یک ظرف بلورین را شکستی دیگر به فکر ترمیم آن نباش چون فایده ای ندارد. دیگر به حالت اول باز نمی گردد. پس بلافاصله تکه های شکسته را از زمین بردار تا پای عابران را آزرده نکند. نمی دانم این قانون می تواند به"دل " هم تعمیم یابد یا خیر؟ شاید چون بلور و دل از یک جنس نیستند نتوان این قانون تعمیم را داد. آخر بعضی وقت ها می توان دل شکسته را بدست آورد. ولی این یک قانون دائمی نیست. گاهی " زخم دل " جاودانه می شود.
در برهوت نامهربانی های زندگی همواره تاوان دلی را پس داده ام که یا برای دیگری می سوزد، یا کس دیگری جزخود را دوست دارد و یا خواست دیگران را بر خواست خود ترجیح می دهد. این چه دلی است که تاب ندارد کسی را طرد کند؟ کسی را برنجاند؟ و انتقام نامهربانی های دیگران را بگیرد؟ امروز باور دارم که نامهربانی، جزای دل رنجوری است که جز مهر ثابت وعشق پایدار را به میهمانی می پذیرد و برای آسایش و آرامش خود پناهی جز او می جوید.